Almila'am; BUGÜN GÜNLERDEN AYRILIK!
KORKTUĞUM GÜN, BUGÜN YÜREĞİME ÇİVİ GİBİ BİR ŞEY SAPLANDI!
Siyasiler kendi ikballeri için harcadıkları çabanın yarısını gençler için gösterseydiler eğer, böyle mi olurdu?
Çocuklarının her konuda destekçisi olan, cesur adımlar atmaları için hiç bir fedakârlıktan kaçınmayan bir anne olarak, bugün içim oldukça buruk.
Çocuğumu bir başka ülkeye çalışmaya gönderirken ONU bu karara mecbur bırakanları ve mevcut düzeni sorguluyorum…
Ülkesi için çalışmasını, ülkesinin geleceği olmasını arzuladığım evladımın bugün bir başka ülkenin geleceği olmasını ve de kuş olup uçmasını çaresizce izledim.
NE HAZİN! Evladınıza emek veriyor, onun vatanı ve milleti üzerine olan hayallerine destekçi oluyor sonrasında da, olup bitenin, gurbetçi olmasının önüne geçemiyorsunuz.
Bu evlat fen lisesi mezunu, iki farklı ülkede yüksek lisans yapmış, dört yabancı dile sahip. Bir Türk genci olarak aldığı ödülle, yurt dışında ülkesinden söz ettirmiş… Gel gelelim ilk ona kaldığı halde (hiç bir mazeret gösterilmeden) ülkesinin TUBİTAK kapısından geri çevrilmiş biri…
Evet, kızım gözümün bebeği bugün “bir kuş olup başka ülkeye uçtu”… Bu evlat ülkesinde önü açılmadığı için gitti. Bu gidiş onun isteği de değildi, inanın!
Ben onlara hayalleriyle büyüyeceklerini öğretirken, en iyisi olma adına mücadele etmelerini öğütlerken, başarılarının ve hayallerinin bir gün imkânsızlıklara takılacağını ve de ülkesinde karşılık bulmayacağını nerden bilebilirdim.
ÜZGÜNÜM.
Siyasiler kendi ikballeri için harcadıkları çabanın yarısını gençler için gösterseydiler eğer, böyle mi olurdu?
Çocuklarımızla ilgili başarı anlayışımız “meslek sahibi olmaları” ile sınırlı olduğu için siyasiler rahat tabi… Küçük düşünüyor, hayallerine ulaşmak için büyük uğraş veren gençlerimize ve emeklerine sahip çıkılmamasına göz yumuyoruz.
Olan da işte böyle, hepimize oluyor.
BUGÜN YÜREĞİME ÇİVİ GİBİ BİR ŞEY SAPLANDI adı, GURBET. Buyurun bakalım çıkarın çıkarabilirseniz!
Ülkesi için çalışmasını, ülkesinin geleceği olmasını arzuladığım evladımın bugün bir başka ülkenin geleceği olmasını ve de kuş olup uçmasını çaresizce izledim.
NE HAZİN! Evladınıza emek veriyor, onun vatanı ve milleti üzerine olan hayallerine destekçi oluyor sonrasında da, olup bitenin, gurbetçi olmasının önüne geçemiyorsunuz.
Bu evlat fen lisesi mezunu, iki farklı ülkede yüksek lisans yapmış, dört yabancı dile sahip. Bir Türk genci olarak aldığı ödülle, yurt dışında ülkesinden söz ettirmiş… Gel gelelim ilk ona kaldığı halde (hiç bir mazeret gösterilmeden) ülkesinin TUBİTAK kapısından geri çevrilmiş biri…
Evet, kızım gözümün bebeği bugün “bir kuş olup başka ülkeye uçtu”… Bu evlat ülkesinde önü açılmadığı için gitti. Bu gidiş onun isteği de değildi, inanın!
Ben onlara hayalleriyle büyüyeceklerini öğretirken, en iyisi olma adına mücadele etmelerini öğütlerken, başarılarının ve hayallerinin bir gün imkânsızlıklara takılacağını ve de ülkesinde karşılık bulmayacağını nerden bilebilirdim.
ÜZGÜNÜM.
Siyasiler kendi ikballeri için harcadıkları çabanın yarısını gençler için gösterseydiler eğer, böyle mi olurdu?
Çocuklarımızla ilgili başarı anlayışımız “meslek sahibi olmaları” ile sınırlı olduğu için siyasiler rahat tabi… Küçük düşünüyor, hayallerine ulaşmak için büyük uğraş veren gençlerimize ve emeklerine sahip çıkılmamasına göz yumuyoruz.
Olan da işte böyle, hepimize oluyor.
BUGÜN YÜREĞİME ÇİVİ GİBİ BİR ŞEY SAPLANDI adı, GURBET. Buyurun bakalım çıkarın çıkarabilirseniz!
Bir cevap yazın