KIYMAYIN EFENDİLER, KIYMAYIN!
Çocukluğumun Nevşehir anılarında önemli bir yeri vardır üzümün. Kurusu, şırası, köftürü, pekmezi, sirkesi, tazesi; hem yazın hem de kışın, o tarihlerde, bütün evlerde bulmanız mümkün dü.
Sadece ekonomik güç değil, bir kültürdü üzüm. Yemeklerimizden, türkülerimize, atasözlerimizden, fıkralarımıza, bilmecelerimizden, manilerimize, yaz gününden soğuk kış gecelerine, yaşamımızın her alanında üzüm işlenirdi.
Ya şimdi, yeşilin bereketi yok artık o topraklarda… Kazanlar kaldırılmış, hepsi antika raflarında. Bağlarımız ya harap ya da (sözde turizm adına) betonla tanıştırılmış.
Kısacası tarım hukuku yerle bir, memleketimin en verimli toprakları, ranta teslim edilmiş durumda.
“Zeytin” diyorum. Şimdi, aynı akıbet onun içinde tezgâhlanmakta…
Bir cevap yazın